Το blog Red Flecteur, που ασχολείται με την Τέχνη και την Πολιτική, μου αφιέρωσε μια γωνιά στις σελίδες του και εγώ με τη σειρά μου τους έδωσα για πρώτη κυκλοφορία το νέο μου κομμάτι. Aκολουθεί μέρος του ποστ(το δικό μου κείμενο).
Έχεις νοιώσει την ελπίδα να γίνεται λεπίδα ενάντια στον ίδιο σου τον ιστό; Αυτό είναι η μελωδία μου. Είναι το εργαλείο μου για να βρω την ηρεμία μου, να πω αυτό που θέλω, να αλλάξω οτι μπορώ κατα το πως εγώ πιστευώ οτι πρέπει να αλλάξει. Media assassin στα ραδιοκύματα ανα περιόδους, μπορεί να με ξέρεις απο την παρέα μου με κάποια μεθυσμένα ξωτικά. Ξαμολάω θόρυβο κάτω στην πόλη κατα ριπάς, θέλω να κινώ πράγματα.
Γέννημα-θρέμα αντιφατικών καταστάσεων, χημικών ανισσοροπιών και παρεμβάσεων, αλλά και ιστορικών συνθηκών ενδιαφέροντων καιρών, με αποτέλεσμα κάτι που μάλλον δεν είναι εύκολο να κατανοηθεί. Ποτέ δεν κατάφερα να αφοσιωθώ σε ότι με έκανε να νοιώθω σωστός. Ακόμα παλεύω να το καταλάβω όλο αυτό.Αν και μετράω λάθη, προσπαθώ να κάνω ότι καλύτερο μπορώ να κάνω με αυτά που μου έχουν δωθεί. Σπάνια τα καταφέρνω και χωρίς να φάω τα μούτρα μου.
Μ αρέσει να παίζω με την ωμότητα του ήχου. Με την αντίφαση το ωμό να είναι ρομαντικό. Να παίζω με το φάλτσο, με το λάθος και να φτάνω σε σημεία του μυαλού σου που δεν συνηθίζεις να θυμάσαι. Ψάχνω τους δικούς μου τρόπους να κάνω τα πράγματα. Βαριέμαι το “κάθε στιγμή απόλυτα καθαρό”. Αυτή είναι η τελειομανία μου. Αν σε εκφράζει, μοιράσου την.