Και επειδή έχει ενδιαφέρον το να μοιραζόμαστε κάτι παραπάνω απο αυτά που εμείς δημιουργούμε…
dialectics of terror goes tubing
Μια ιντερνετική γωνιά για να μπορώ να μοιράζομαι ότι με συγκινεί χωρίς να είναι κατ ανάγκη δικό μου.
Μουσική, πολιτική, φιλοσοφία, κινηματογράφος… Οτιδήποτε.
Απολάυστε υπεύθυνα!
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=ZAvNNEoQtaA[/youtube]
To κομμάτι είναι απο την εποχή του φοιτητικού κινήματος 2006-7, το οποίο γενικά δεν είχα σκοπό να το δημοσιεύσω. Παρόλα αυτά το είχα κυκλοφορήσει σε ένα κλειστό κύκλο φίλων. Ένας απο αυτούς, φοιτητής στο 2011 και ενεργός στο τωρινό φοιτητικό κίνημα, θέλησε να το οπτικοποιήσει και να το δημοσιεύσει, οπότε εγώ του έδωσα το ΟΚ. Οπως και να έχει, καλή ακρόαση…
Photos by Stathis Doublecash
Με αφορμή την δημοσίευση του “Είναι όλα μουσική” τόσα χρόνια μετά απο την πρώτη σύλληψη του, θεώρησα ώριμο και είχα υποσχεθεί ένα post στις 7 του μηνός το οποίο θα είχε σαν αντικείμενο τον Τάσο “Byrock” Μπαηράκ, έναν άνθρωπο που στιγμάτισε τη ζωή μου όσο λίγοι, έναν άνθρωπο που οι περισότεροι απο σας ξέρετε μέσω της δουλειάς που έκανε με τα Ξωτικά και ο οποίος μας αποχαιρέτησε ένα βράδυ του Ιουλίου 2004. Είχα ετοιμάσει ένα κείμενο που θα μίλαγε για το πόσο ξεχωριστός άνθρωπος και σπουδαίος μουσικός ήταν ο Τάσος, είχα σκεφτεί να ανεβάσω και ένα (μικρό) κομμάτι απο τη μουσική του, μερικές φωτογραφίες του.
Στο μεσοδιάστημα μέχρι να έρθει η 7/7 αποφάσισα να μην το κάνω αυτό το post. Γιατί θεωρώ οτι κάτι τόσο σημαντικό δεν μπορεί να γίνει επιτελεστικά εν είδει χάπενινγκ στην επέτειο του θανάτου του. Γιατί πράγματα τόσο σημαντικά, είναι αναντίστοιχο να τα βάζεις σε τόσο εθιμοτυπικά κουτάκια και να τα πετάς εκει έξω με μόνο εφόδιο ένα πασάλειμα για χάρη της δικής σου ευκολίας. Γιατί στη τελική δεν θρηνούμε τον θανατό του, αλλά γιορτάζουμε τη ζωή του. Αυτή που κάποιοι απο μας ήμασταν τυχεροί να γίνουμε μάρτυρες, να ζήσουμε μαζί του και να αλληλοδιαμορφωθούμε.
Για αυτό το λόγο, τις επόμενες μέρες θα αρχίσει μια μεγάλη δημοσίευση πολλών κομματιών του Τάσου μέσα απο το youtube κανάλι
http://www.youtube.com/user/byrockmusic καθώς επίσης και ότι άλλου υλικού αποφασίσουμε οι συγγενείς και φίλοι του Τάσου μέσα απο τις δομές που θα αποφασίσουμε. Συντονιστείτε και enjoy the ride.
7/7/04
S.N.D.
Ταράτσα κατάληψης Δέλτα. Aρχές 2008. Λίγο πριν βγεί η φωτό του booklet στο “Θέριεμα”.
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=8APl4Mig93g[/youtube]
Ε ναι λοιπόν είμαστε εμείς που έχουμε πάλι την οργή…
Λένε οτι κάθε επανάσταση έχει το A las Barricadas που της αξίζει. Είναι λοιπόν αρκετά πιθανό οτι όποιος ήταν τριγύρω τις νυχτες εκείνες του Δεκέμβρη,όλο και απο κάποιο ηχείο θα άκουσε
ένα “Parce qu’on a la rage”. Τι πιο ταιριαστό λοιπόν όταν θες να μιλήσεις για τις μέρες εκείνες, απο μια “οικειοποίηση” του μουσικού χαλιού της Keny Arkana. Το ενδιαφέρον fact το οποίο ο πιο πολύς κόσμος δεν ξέρει/καταλαβαίνει είναι οτι γενικά η μουσική δεν είναι παρμένη έτοιμη απο κάποιο instrumental, αλλά ξαναστημένη απο την αρχή.
Το χοροδιακό μέρος του τραγουδιού το ηχογραφήσαμε στην Πικροδάφνη, σε ένα παλιό laptop και με μόνο ένα ζευγάρι ακουστικά, με τον Γιάννη να επιδεικνύει τα skillz του(εκτός των υπολοίπων ρόλων του στα ΜΞ) και σε χρέη… διευθυντή ορχήστρας στους υπόλοιπους που δεν ακούγαμε λόγω έλλειψης ακουστικών την μουσική!
info: Oταν γνώρισα την Κeny Arkana το καλοκαίρι του ΄10 και ψιλοαράζαμε όσες μέρες ήταν Ελλάδα, ψιλοκόλλαγα να της πω για το κομμάτι. Το φύλαξα για το τελευταίο βράδυ πριν φύγει. Τελικά όχι μόνο το ήξερε την ύπαρξη του αλλά ήταν και πολύ ενθουσιασμένη με αυτό, προσπαθώντας να χώσει κάτι που έμοιαζε με “γαγαγα ΟΓΗ”. Καλή φάση…
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=_ms3cZTbDCU[/youtube]
Απο την άποψη της σχέσης λόγου- μουσικής, αυτό το κομμάτι είναι το πιο…hiphop κομμάτι του δίσκου. Και αυτό όχι λόγω κάποιας υστέρησης της μουσικής, αλλά κυρίως λόγο της ιδιαίτερης βαρύτητας των στίχων.
Αν κάποιος μου ζήταγε να περιγράψω τον Γιάννη μέσα απο 3 τραγούδια του, αυτά νομίζω θα ήταν το “Ιδιώνυμο”, το “Σκα-τα” και ο “Δρόμος”. Μέσα σε αυτό το στιχουργικό μανιφέστο, είμαι σίγουρος οτι αρκετός κόσμος ο οποίος έχει επιλέξει να βάλει το κεφάλι στη φωτιά,θα βρεί και θα νοιώσει πράγματα που είναι δύσκολο να περιγραφούν σε κάποιον που δεν έχει γνωρίσει αυτόν τον δρόμο και αυτή τη στάση ζωής.
info: Η γλυκήτατη μητέρα του Μιχάλη, μετά απο αυτή την εμφάνιση στο τραγούδι, νομίζω ότι έχει πλέον μπροστά της μια λαμπρή καριέρα στην μουσική!
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=QjilRU6dGEM[/youtube]
Αν και νοιώθω πολύ πιο άνετα πίσω απο ένα sampler ή μια κονσόλα, σε αυτό το κομμάτι εγκατέλειψα για λίγο την φυσική μου θέση και είπα να χώσω κανα rap.
To κομμάτι αυτό είναι “απότοκος” ενός παλαιότερου τραγουδιού που είχαμε γράψει εγώ, ο Γιάννης και ο Δήμος. Το κομμάτι εκείνο δεν μας βγήκε τελικά, αλλά ο Γιάννης αποφάσισε να κρατήσει την ιδέα όπως και το κουπλέ του(το οποίο είναι το πρώτο πλέον κουπλέ του) και έτσι καταλήξαμε με αυτό…
Και αφού μπήκαμε για τα καλά στα hiphop μονοπάτια, δεν θα μπορούσαμε παρα να το πάμε ως τα άκρα. Ετσι λοιπόν η παρουσία dj ήταν παραπάνω απο επιβεβλημένη. Ο dj fogge d ήταν κάποιος που είχαμε σχέσεις(είτε μέσα απο τα σχήματα μας, είτε μέσα απο τον 98fm) και αφου γουστάραμε τη δουλειά του και αυτός τη δική μας, το κονέ ήταν το μόνο εύκολο.
Και αν αλλάξαν οι καιροί, παραμένουμε “παλιάνθρωποι”…
edit: Στις δεύτερες φωνές του Γιάννη δεν ακούγεται σαν εμένα(όπως έχω ακούσει πολλάκις), εγώ είμαι!
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=eqHRkfRLqXQ[/youtube]
Το κομμάτι είναι γραμμένο για ένα φίλο μας , Τάσο “Byrock” Μπαηράκ, ο οποίος πέθανε ένα βράδυ του Ιούλη του 04 και ένα απο τα πιο παλιά κομματία του δίσκου. Είναι προφανές οτι λόγω της σχέσης που ήδη είχαμε με την μουσική, η ιδέα του κομματιού ήρθε ήδη απο το καλοκαίρι του 2004 (7.7.2004 έφυγε ο Τάσος). Αρχές 2006 έκοψα το sample, και αμέσως ήταν εύκολο να μαντέψει κανείς που θα κατέληγε. Τη γραμμή του μπάσσου στο demo του κομματιού την έγραψε ένας άλλος φίλος μας και φίλος του Τάσου, ο Στάθης(του οποίου το φωτογραφικό έργο μπορεί να το βρεί κανείς στους δίπλα συνδέσμους στο Stathis Doublecash Flickr), η οποία βέβαια ξαναηχογραφήθηκε. Tέλος, το outro το οποίο πραγματώθηκε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, και πραγματικά έδωσε στο κομμάτι έναν άλλο αέρα.
Οσον αφορά τον Τάσο, θα αναφερθώ εκτενέστερα σε πόστ στις 7.7, μέρα που θα γίνουν και κάποια uploads των Wanted Squad, του πρώτου μας μουσικού οχήματος πίσω στις μέρες της εφηβείας.
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=Kd-wW0p28J4[/youtube]
Το κομμάτι αυτό είναι ενδεχομένως το πιο… πολυσυλλεκτικό κομμάτι του δίσκου. Πίσω τον Ιούνη του 2006 (ναί, 2006!) μου ήρθε εν είδει freestyle(ικανότητα που πλέον έχω απωλέσει προ πολλού) αυτό που στη συνέχεια θα γινόταν το ρεφραίν του κομματιού.
Οταν το παρουσίασα στον Γιάννη, μου είπε οτι ίσως έχει κάτι που θα μπορούσε να δέσει με αυτό. Αυτό ήταν αυτό που μετά θα γινόταν το πρώτο κουπλέ.
Ενάμιση χρόνο μετά, στα τέλη του ’07, έφτιαξα τον σκελετό της παραγωγής. Και απο εκεί τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους. Γράψαμε το ντέμο του κομματιού με τον Γιάννη, το πήρε στο στούντιο, δουλέψαμε τα μέρη του και ήταν σχεδόν έτοιμο. Το μόνο που έλειπε, ήταν να βρούμε μια κοπέλα να πεί το δεύτερο κουπλέ. Πράγμα που αποδείχθηκε όχι εύκολο, καθώς είχαμε στο νού μας αρκετά ονόματα. Καταλήξαμε στην Νατάσσα, μια προσωπική μου φίλη, όχι λόγω κάποιας τριβής της με την τέχνη του μικροφώνου
αλλά κυρίως για την υπέροχη χροιά της φωνής της. Αν και μας παίδεψε ομολογουμένως λιγάκι, το τελικό αποτέλεσμα μας δικαίωσε.
info: Το project name του κομματιού(και αρχικός τίτλος μέχρι ένα σημείο) ήταν “Σ ευχαριστώ”.